Paula heeft het Cornelia De Lange Syndroom. Deze genetische aandoening komt bij een op de 40.000 kindjes voor en leidt vaak tot zware geestelijke en lichamelijke storingen.
Paula is een schat, maar wel moeilijk en agressief. Ze is dol op haar ouders die haar 3 keer per week uit de instelling ophalen. Alles betalen zij voor Paula.
Nu vader met pensioen gaat, moet hij zijn lease-auto inleveren en een auto kopen. Dat moet een grote auto zijn in verband met de rolstoel van Paula. Ze willen een kleine bijdrage voor de aanschaf van die auto van de rekening van Paula halen. Ze moeten daarvoor toestemming aan de kantonrechter vragen. Formaliteit denken ze. Ze staan
dan ook gek te kijken als de kantonrechter alles afwijst.
Dan wordt het tijd voor een advocaat. Met verbazing kijk ik naar de uitspraak. Deze mensen doen alles voor hun gehandicapte kind, hun verzoek is aantoonbaar terecht en redelijk. Hoe kan een rechter zo’n uitspraak doen? Ik ga direct in hoger beroep. Na een half jaar mogen we eindelijk op zitting komen. Mijn secretaresse leest alle stukken en zegt: “Wat ga je er in hemelsnaam doen? De zaak is zo klaar als een klontje!”
Hoewel ik dat ook denk, ben ik toch overal op voorbereid, je weet maar nooit. Het Gerechtshof behandelt de zaak met maar liefst drie raadsheren. Nog voordat we goed en wel zitten, zegt de voorzitter: “U hoeft uw tas niet uit te pakken, u krijgt alles wat u vraagt.”
De spanning breekt. Mijn cliënt heeft een glimlach van oor tot oor en bedankt de rechters hartelijk. Op de gang van het Gerechtshof krijg ik drie dikke zoenen en houd ik weer van mijn vak.
Wilt u hier nu al meer over weten? Bel mij gerust op tel. 0172 – 42 41 72 of vul het contactformulier in.
0172 - 42 70 71
