Wanneer een werknemer arbeidsongeschikt raakt door toedoen van een ander, kan zijn werkgever in de meeste gevallen de daardoor geleden loonschade op die ander verhalen. Dit verhaalsrecht van de werkgever omvat onder meer het doorbetaalde nettoloon en de gemaakte re-integratiekosten voor de zieke werknemer.
Maar kan een werkgever ook de vergoeding, die hij zijn zieke werknemer heeft moeten betalen bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst, verhalen? De rechtbank Noord-Holland oordeelde in haar vonnis van 4 juni 2014 van wel. Een opmerkelijke uitspraak, aangezien aan het verhaalsrecht van een werkgever doorgaans een vrij beperkte uitleg wordt gegeven. Hoe kwam de rechtbank tot haar oordeel in deze zaak? En welke mogelijkheden biedt de uitspraak?
Ongeval van chauffeur kranten
Vervoersbedrijf Pyxis verzorgt het transport voor De Persgroep, uitgever van het AD en andere kranten. Zo ook in de nacht van het ongeval. Een werknemer van Pyxis heeft zijn wagen laadklaar in de laadhal van De Persgroep neergezet, wanneer er een storing blijkt te zijn opgetreden. Aangezien hij zal moeten wachten met laden tot de storing verholpen is, besluit hij gebruik te maken van het toilet. Zonder op of om te kijken loopt de werknemer de laadvloer op, achter pallets langs die daar staan. Op het moment dat hij de pallets gepasseerd is, komt er echter een werknemer van De Persgroep aanrijden op een vorkheftruck. Deze ziet de werknemer van Pyxis over het hoofd en rijdt hem aan. Als gevolg hiervan raakt de werknemer van Pyxis arbeidsongeschikt. Pyxis spreekt vervolgens De Persgroep aan voor de geleden schade. De Persgroep wijst aansprakelijkheid af. Partijen belanden voor de Noord-Hollandse rechtbank.
Oordeel rechtbank
Nadat de rechtbank heeft vastgesteld dat De Persgroep aansprakelijk kan worden gehouden voor het ontstaan van het ongeval, buigt zij zich over de schadeposten van Pyxis. Opvallend is dat Pyxis niet alleen de gebruikelijke schadepost, het doorbetaalde nettoloon, opvoert. Zo vordert het bedrijf in de eerste plaats vergoeding van diverse kosten die in verband met het ongeval van de werknemer zijn gemaakt, zoals de kosten van vervangend personeel en de kosten van de extra werkzaamheden die de planner heeft moeten verrichten. De rechtbank gaat hier niet in mee: deze kosten vallen niet onder het verhaalsrecht van een werkgever.
Telt het ook voor de ontslagvergoeding?
Iets anders geldt voor de door Pyxis opgevoerde vergoeding die bij het beëindigen van de arbeidsovereenkomst aan de werknemer is betaald. Volgens de rechtbank komt deze wel voor vergoeding in aanmerking. De werknemer van Pyxis had namelijk een contract voor onbepaalde tijd. Daarnaast gold voor hem, vanwege zijn arbeidsongeschiktheid, een opzegverbod. Pyxis moest dus, gedurende de hele periode van arbeidsongeschiktheid, het loon van haar werknemer doorbetalen. Door middel van een vaststellingsovereenkomst heeft Pyxis echter de arbeidsovereenkomst met de werknemer beëindigd. Hierdoor heeft het bedrijf, ervan uitgaande dat de werknemer arbeidsongeschikt is geraakt door het ongeval en dit is gebleven tot het moment van beëindiging van de arbeidsovereenkomst, schadebeperkend gehandeld. De beëindiging van de arbeidsovereenkomst heeft er immers voor gezorgd dat de loonschade, die De Persgroep aan Pyxis diende te vergoeden, niet verder is opgelopen.
Schadebeperkende maatregel
De vaststellingsovereenkomst vereiste wel dat er een beëindigingsvergoeding aan de werknemer zou worden betaald. Dit diende echter (mede) het doel van de hierboven genoemde schadebeperking. De beëindigingsvergoeding kan volgens de rechtbank dan ook als een schadebeperkende maatregel worden gezien. De hieraan verbonden kosten komen, op basis van de wet, voor vergoeding in aanmerking.
Uitbreiding verhaalsrecht
Met deze uitspraak lijkt er meer duidelijkheid te zijn gekomen over de omvang van het verhaalsrecht van de werkgever. Daarnaast maakt het wellicht de weg vrij voor nog meer verhaalsmogelijkheden. Want welke kosten, die een werkgever maakt in verband met zijn door toedoen van een ander arbeidsongeschikt geraakte werknemer, zouden nog meer als schadebeperkende maatregelen kunnen worden aangemerkt?
Kosten re-integratie
De bekendste schadebeperkende maatregelen zijn de kosten die een werkgever maakt in het kader van de re-integratie van zijn werknemer. De wetgever heeft in 2008 echter een aparte bepaling voor deze kosten in de wet opgenomen, waarmee het verhaal ervan makkelijker wordt. De uitspraak is dus met name relevant voor kosten die niet als re-integratiekosten kunnen worden aangemerkt, maar wel schadebeperkend werken.
In lijn met de hierboven beschreven uitspraak zou hierbij gedacht kunnen worden aan andere kosten waarmee de werkgever wordt geconfronteerd bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst met zijn zieke werknemer. Denk bijvoorbeeld aan de kosten van de advocaat die de werkgever inschakelt om tot een beëindiging van het dienstverband te komen. Deze kosten zouden uiteindelijk immers de loondoorbetalingsverplichting kunnen beperken.
In bepaalde gevallen zouden de kosten van een bezwaarprocedure tegen een beslissing van het UWV ook als schadebeperkende maatregel kunnen worden gezien. Dit met name in gevallen waarin de werkgever Eigen Risico Drager is voor de WGA-uitkering van zijn werknemer. De periode van Eigen Risico Dragerschap komt namelijk, voor zover deze nog in verband kan worden gebracht met het ongeval van de werknemer, ook voor verhaal in aanmerking.
Testcases gezocht
De uitspraak van de rechtbank Noord-Holland lijkt dus goed nieuws voor het verhaalsrecht van werkgevers. In hoeverre de uitspraak in de dagelijkse loonschadepraktijk effect zal hebben, zal echter nog moeten blijken. Dus: heeft u een loonschadegeval waarin schadebeperkende kosten zijn gemaakt? Neem contact met mij op! Ik zoek graag de verhaalsmogelijkheden voor u uit.
0172 - 42 70 71
